Είναι φορές που δεν αντέχεις άλλο και γονατίζεις. Είναι φορές που ξαπλώνεις στο έδαφος, και κοιτάς το χώμα, ή τον σκοτεινό ουρανό. Κι αυτό είναι οκ. Όμως ψάξε τα δώρα σου…
Σαν έμβρυο μεγάλωσες μέσα στο σκοτάδι της μήτρας πριν να είσαι έτοιμος να βγεις στον έξω κόσμο. Οι περισσότεροι σπόροι πρέπει να φυτευτούν κάτω από τη γη πριν ξυπνήσει η ζωή μέσα τους, μέχρι να είναι έτοιμοι να τραφούν από το φως. Κάποιοι τοίχοι πρέπει να γκρεμιστούν σε μία ανακαίνιση.
Το σκοτάδι δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβάσαι.
Αλλά κι όταν ετοιμάζεσαι να ανέβεις υψηλότερα επίπεδα, ίσως πρέπει να γκρεμιστεί ολόκληρο το οικοδόμημα, για να φτιαχτεί ένα νέο από την αρχή, από ένα νέο σημείο μηδέν με ισχυρότερα και βαθύτερα θεμέλια προκειμένου να το υποστηρίξουν.
Μερικές φορές όταν πέφτουμε, πρέπει να φτάσουμε μέχρι ένα σημείο για να πάρουμε αρκετή φόρα, ώστε ανοίγοντας τα εσωτερικά μας φτερά την κατάλληλη στιγμή με το κατάλληλο ερέθισμα, να μπορέσουμε με την ταχύτητα να πάρουμε ξανά ύψος και να ξεπεράσουμε το βουνό που βρίσκεται μπροστά μας. Αν ανατρέξεις στο παρελθόν, μπορεί κάποιες καταστάσεις να σε ταλαιπώρησαν για αρκετό διάστημα, μα η θετική αλλαγή στο συνειδητό σου μέρος έγινε πολύ πιο γρήγορα τελικά.
Για να βρίσκεσαι στο βυθό της ύπαρξής σου, κάτι έχεις αφήσει εκεί και σε περιμένει να το βρεις.
Καμιά φορά μπορεί απλά να έχεις κουραστεί από όλους και όλα και να πρέπει να περάσεις χρόνο με τον εαυτό σου. Όταν πρέπει να το κάνεις αυτό και το καθυστερείς, θα δημιουργηθούν οι συνθήκες κάποια στιγμή για να σου δοθεί αυτός ο χρόνος, είτε μέσω κάποιου γεγονότος, είτε μέσω κάποιας ασθένειας. Μην αντιστέκεσαι. Μην σκορπίζεσαι από δω κι από κει σε πρόσκαιρες απολαύσεις και καταστάσεις που σου αποσπούν την προσοχή ή σε γεμίζουν προσωρινά. Όσο καθυστερείς να αποδεχτείς το κάλεσμα σου, τόσο πιο δύσκολο θα γίνει αργότερα και αυτό και η αντιμετώπισή του. Μείνε μόνος, μη φοβηθείς, αγκάλιασέ το είναι δικό σου και δες τι έχει να σου δώσει.
Η βαθιά θλίψη σαν ερμηνεία ιδεογράμματος σημαίνει ευκαιρία για εσωτερική μετακίνηση. Είναι λοιπόν ένα δύσκολο δώρο, το οποίο όμως έρχεται πάντα για να σε φέρει στη σωστή κατεύθυνση όταν είσαι εκτός πορείας. Έρχεται για να σου δώσει επιγνώσεις και συνειδητοποιήσεις. Είναι η ώρα της αλλαγής και της αναβάθμισής σου.
Οι εναλλαγές στις εποχές είναι αυτές που δίνουν ζωή στη φύση, αναγέννηση και εξέλιξη μέσω των κύκλων. Το ίδιο συμβαίνει και με σένα. Το βλέπεις παντού, ακόμα και στα πλήκτρα ενός πιάνου, εναλλαγές ανάμεσα στα λευκά και στα μαύρα, ανάμεσα στα ματζόρε και στα μινόρε της ζωής βγαίνουν οι πιο υπέροχες μελωδίες. Μόνο καλοκαίρι θα σήμαινε ξηρασία, μόνο ματζόρε θα σήμαινε δυσαρμονία. Το μυστικό κρύβεται σε αυτές τις εναλλαγές, και τον χειρισμό τους.
Κάτι ακόμα που πρέπει να θυμάσαι είναι πως κάποιες κλειδαριές είναι απλές και ξεκλειδώνουν εύκολα. Όταν όμως υπάρχει κάτι πολύ πολύτιμο που πρόκειται να λάβεις, τα πράγματα συνήθως δυσκολεύουν. Κι εκεί πρέπει να επιστρατεύσεις την πίστη σου. Αυτές οι κλειδαριές, είναι σαν εκείνες με τους πολλούς συνδυασμούς. Όμως όταν μπει και το τελευταίο ψηφίο, ακούς ξαφνικά το κλικ, και τότε μόνο γίνεται το ξεκλείδωμα. Και ασφαλώς, μέχρι να φτάσεις εκεί, νιώθεις ότι δεν ανοίγει με τίποτα. Γι’ αυτό δεν πρέπει να εγκαταλείψεις την προσπάθεια, γιατί ποτέ δε ξέρεις πόσο κοντά είσαι στην λύση.
Θυμήσου ότι το βαθύτερο σκοτάδι, είναι λίγο πριν την ανατολή.
Όταν λοιπόν συμβεί, και το βρεις, ή βλέπεις ότι ακόμα δεν είσαι έτοιμος για να λάβεις το δώρο κι ο σκοτεινός χρόνος κυλάει αρκετά, ίσως είναι η ώρα να επανέλθεις ξανά και να συνεχίσεις από εκεί ή λίγο πιο πριν από το σημείο που μπήκες. Να λάβεις νέες εμπειρίες για να μπορέσεις να γυρίσεις ξανά σε αυτό και να το αποκωδικοποιήσεις. Να το αφήσεις να μουλιάσει μέσα σου όπως τα ξεραμένα λίπη που είναι αδύνατον να καθαριστούν εκείνη τη στιγμή μέχρι να μαλακώσουν. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι για κάποια περίοδο θα περπατάς πάνω σε συντρίμμια. Πολλές φορές ζητήματα που δημιουργήθηκαν από ένα επίπεδο συνείδησης, για να ξεπεραστούν χρειάζεται να τα αντιμετωπίσουμε από ένα ανώτερο επίπεδο σε δεύτερο χρόνο. Αλλιώς ίσως χαθούμε στους λαβύρινθους της υπάρχουσας συνειδητότητας και του νου. Είναι εντάξει να πεις “μέχρι εδώ” για τώρα, έχεις βάλει βάσεις και προσπάθησες μέχρι εκεί που μπορούσες για αυτή τη φάση.
Αγκάλιασε τον εαυτό σου, μίλα στο σώμα σου, σε σένα, στην καρδιά σου. Ρώτησέ τα τι θέλουν να σου δείξουν, κι αν κάνεις ησυχία μπορεί να τα ακούσεις κάποια στιγμή. Όπως και να χει, αποδέξου ακόμα και την μεριά του εαυτού σου που αυτή τη στιγμή το μόνο που θέλει είναι να μείνει στον καναπέ ή σ’ ένα κρεββάτι και να μη κάνει τίποτα. Και δώσε της αγάπη. Όταν καλυφθεί τρυφερά και αυτή, τότε να είσαι σίγουρος ότι μια άλλη μεριά, έστω και ένα κλικ περισσότερο δυναμική, θα έχει τον χώρο να βγει μπροστά και να σε κάνει να περπατήσεις ένα πρώτο βήμα ξανά.
Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο.
Όταν είσαι μέσα στη δοκιμασία μπορεί όλα να φαίνονται μάταια και μέσα από την ομίχλη να μη μπορείς να διακρίνεις τίποτα. Αυτό που πρέπει να σου θυμίζεις όσο δύσκολο κι αν δείχνει είναι να κάνεις υπομονή, πως όλα όπως και τα προηγούμενα περνάνε, και να διατηρείς με νύχια και με δόντια την πίστη σου. Αυτή θα σου δώσει δύναμη κι ελπίδα να συνεχίσεις.
Να έχεις ανοιχτά τα μάτια για ανθρώπους ή βοήθειες που θα σου σταλούν με όποιο τρόπο, και να θυμάσαι πως όπως κάθε φορά, στο τέλος, θα βγεις πιο δυνατός, έχοντας προσθέσει μία ακόμα δοκιμασία και ιστορία στα απομνημονεύματά σου.
Μην απελπίζεσαι ποτέ, και μη ξεχνάς να σου θυμίζεις ποιος είσαι. Ακόμα κι αυτό, θα περάσει, και μια νέα ζωή αργά ή γρήγορα σε περιμένει να την ανακαλύψεις, και να την ζήσεις. Και τότε, κοιτώντας κλεφτά πίσω σου από ένα άλλο επίπεδο συνειδητότητας, θα καταλάβεις γιατί συνέβησαν όλα…
Αθανάσιος Στεργίου
Πρώτη Δημοσίευση: Αφύπνιση Συνείδησης
Comments